Mund të thuhet se testimi i kufijve tanë (e madje edhe i durimit!) është krejtësisht i natyrshëm dhe impulsiv nga ana e tyre, sepse gjatë zhvillimit pikërisht kështu kërkojnë përgjigjet e disa pyetjeve të rëndësishme të vegjëlit tanë
A jam i sigurt dhe a kujdesen ata për mua?
A më udhëheqin me besim?
A janë me mua apo kundër meje?
A është në rregull të dua atë që dua dhe të ndjej atë që ndjej?
A jam një fëmijë i keq?
Megjithatë, përveç këtyre pyetjeve, të vegjlit na kërkojnë t’ua tregojmë se cilat janë pritshmëritë tona për ta dhe cilat janë rregullat e shtëpisë në familje. Për shembull, pyetje si:
Çfarë do të bëjnë prindërit e mi nëse… (godas qenin, shtyj motrën time, hedh ushqimin)?
A është ky vendimi im apo vendimi i prindërve të mi… (të shkoj në shtrat, të ulem në sediljen e makinës, të mbajë dorën e babait ndërsa kaloj rrugën?
Nëse nuk u japim të vegjëlve tanë përgjigjet që u nevojiten për t’u ndjerë të sigurt, nëse nuk jemi të qartë dhe të qëndrueshëm në këto përgjigje, ata do të vazhdojnë të na pyesin dhe të na “testojnë”. Si prindër, ne nuk jemi gjithmonë në gjendje t’i kalojmë këto teste. Ne jemi njerëz, jemi të lodhur ose të mërzitur dhe kjo do të thotë se do të humbasim qetësinë të paktën herë pas here, dhe kjo është në rregull. Nëse qëndrojmë të qetë, do t’i përcjellim me sukses fëmijës mendimet dhe qëndrimet tona dhe do t’i japim përgjigjet që ai kërkon.
Si të mbani një “kokë të ftohtë” dhe si të reagoni në këto situata? Këtu janë disa sugjerime.
Përjetoni konfliktet dhe emocionet e forta pozitivisht (ose të paktën pak më pak negativisht)
Shumë prej nesh si fëmijë nuk gjetën miratimin nga prindërit dhe të rriturit e tjerë kur shprehim emocione të forta. Në të njëjtën kohë, mësuam se duhet të kemi frikë nga çdo debat dhe konflikt.
Fatkeqësisht, kjo perspektivë e bën pothuajse të pamundur që ne t’u tregojmë të vegjëlve tanë se shprehja e emocioneve është e pranueshme. Ndryshimi i kësaj paradigme është një nga sfidat tona më të mëdha si prindër, dhe megjithatë, një lehtësim i madh.
Ne gradualisht e bëjmë këtë ndryshim kur praktikojmë të pranojmë këndvështrimin e fëmijës tonë (edhe pse për shumicën prej nesh kjo është gjëja e fundit që duam të bëjmë kur jemi në konflikt!). Pra, është e natyrshme që fëmijët të kërkojnë atë që duan, edhe kur ne nuk do t’ua japim. Pavarësisht se sa i padrejtë apo qesharak është qëndrimi i fëmijës tonë, ideja nuk është të debatojmë apo ta gjykojmë atë.
Keni pritshmëri të arsyeshme
Kur fitojmë dhe ndërtojmë këndvështrime të shumta për një situatë të caktuar, kjo na ndihmon të dimë se çfarë të presim. Në atë rast, ne nuk do të jemi aq të prirur të habitemi ose të ndihemi të ofenduar kur fëmija ynë, për shembull, refuzon të ndjekë udhëzimet tona. Nuk do të zemërohemi që ai të na vë në pyetje ose të ketë ndonjë kërkesë, ndërsa jemi duke përgatitur darkën ose duke bërë ndonjë punë të rëndësishme. Ai në fakt ka nevojë për të shpërthyer!
Nëse presim (dhe jemi gati) për disa “çmenduri” të fëmijëve, do ta kemi shumë më të lehtë të qëndrojmë të qetë.
Jini të përgatitur dhe proaktiv
Le të flasim pak më shumë për pritshmërit tona
Fëmijët tanë janë eksplorues kureshtarë për nga natyra, kështu që sa herë që gjendemi në një situatë ku kjo tendencë është e padëshirueshme – le të kemi një mundësi për zhgënjim dhe nervozizëm të ndërsjellë. Mbani në mend se të vegjlit lehtë mund të mbistimulohen dhe të lodhen shumë shpejt.
Të jesh i përgatitur dhe proaktiv do të thotë të pranosh se ka një shans të mirë që fëmijët tanë të mos ndjekin udhëzimet tona ose të pajtohen me kufizimet tona.
Mos prisni që ato të jenë të rregullta dhe nuk do të zhgënjeheni
Fëmijët e vegjël nuk janë të mirë në rregullimin e lodrave të tyre dhe zakonisht kanë nevojë për ndihmë. Mund të jetë e mençur të siguroni një shportë të veçantë për t’i vendosur lodrat e tyre: “Nuk mund të nxjerrim më lodra derisa t’i heqim ato me të cilat nuk luajmë më”.
“Praktikoni” durimin, do të jetë më e lehtë
Çdo sukses sado i vogël forcon besimin tonë si prindër, lehtëson vendosjen e kufijve tanë dhe ndikon pozitivisht në çdo marrëdhënie në jetën tonë.
Gjeni mbështetje
Vitet e fëmijëve janë një periudhë e vështirë në jetën e një prindi. Do t’ju duhet një shpatull për të qarë, ndoshta edhe mbështetja e një këshilltari ose terapisti. Lërini fëmijët tuaj të jenë frymëzimi për të marrë ndihmën që ju nevojitet.
Me kalimin e kohës, ju do të kuptoni dhe do të reagoni në mënyrë efektive ndaj sjelljes së fëmijëve tuaj, e cila është çelësi për të ndërtuar marrëdhënie pozitive dhe të respektueshme me ta për pjesën tjetër të jetës tuaj!/natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
